Van 'externe' naar 'Trusted Third Party'

Enige tijd geleden raakte ik in gesprek met één van onze leden over contractmanagement.

Ik deed in dat gesprek de suggestie om te overwegen of het desbetreffende lid gebruik wilde maken van de diensten van Intrakoop rondom contractmanagement. Dit met als belangrijkste voordelen voor de zorginstelling; de gespecialiseerde kennis en de continuïteit daarin van medewerkers die dagelijks bezig zijn met één specifieke productgroep. 

De eerste reactie van de zorginstelling was wat afhoudend. Reden daarvoor was dat deze zorginstelling zelf personeel aanneemt om contractmanagement activiteiten uit te gaan voeren en dit werk niet wenste uit te besteden aan een 'externe'. Deze uitspraak triggerde mij op twee vlakken. Ten eerste is er blijkbaar de perceptie dat je of het werk zelf doet of dit uitbesteedt aan een externe. De mogelijkheid bestaat namelijk dat je dit ook gezamenlijk kunt doen (en/en i.p.v. of/of), en dat is blijkbaar een optie die snel over het hoofd wordt gezien.

Nog belangrijker is echter de tweede trigger die ik kreeg door het gebruik van het woord externe. Puur taalkundig gezien een vervoeging van het woord 'extern'. Als we de betekenis hiervan  opzoeken dan komen we woorden tegen als 'uitwonend, buiten iets liggend'. Binnen de zorg heeft het begrip externe geen positieve connotatie en duidt het op iemand die is buitengesloten. Daarmee refereert het al snel aan iemand die is ingehuurd vanuit een ander bedrijf en  daarom niet per definitie handelt in het organisatiebelang van degene die de externe inhuurt. 

Opportunisme versus stewardship

Echter, de manier waarop je naar een samenwerkingsrelatie kijkt, bepaalt al in grote mate of een samenwerking ook gaat lukken. Prof. Dr. Erik van Raaij (Rotterdam School of Management, Erasmus Universiteit) heeft hier al eerder op gewezen door verschillende motivaties (opportunisme vs. stewardship) achter relatiemanagement in de keten te benoemen. Oftewel, je focust je vooral op je eigen deel van de taart (opportunisme) of je richt je samen met je samenwerkingspartner op de grootte van de taart (stewardship).

Even terug naar de samenwerkingsrelatie tussen Intrakoop en haar leden. Als inkoopvereniging van, voor en door leden zijn we van mening dat het begrip externe niet de lading dekt van deze samenwerkingsrelatie. Immers, Intrakoop dient het belang van haar leden om op basis van wederkerigheid goede zorg betaalbaar te maken.

Idealiter is Intrakoop voor haar leden een 'Trusted Third Party'. Al googelend komen we betekenissen tegen zoals 'betrouwbare (derde) partij' en op het ICT-domein 'Onafhankelijke en onpartijdige organisatie die betrouwbaarheidscertificaten verstrekt of sleutels bewaart voor handel en correspondentie via internet.'

Hierover valt ook het één en ander te zeggen. Waarom een 'Trusted Third Party' zou je je af kunnen vragen? Ik kan het alleen toch net zo goed of zelfs beter? Als dat je overtuiging is dan past opportunisme je wellicht beter dan stewardship. Dit geldt natuurlijk helemaal op het moment dat er van vertrouwen (trust) in je inkoopvereniging al helemaal geen sprake is.

Vertrouwen; komt te voet, gaat te paard

Het is ook zo dat vertrouwen (wellicht opnieuw) zal moeten groeien in een samenwerkingsrelatie. Het spreekwoord luidt niet voor niets: Vertrouwen komt te voet en gaat te paard. Geloof je echter in de opvatting dat gezamenlijke kennisontwikkeling, kennisdeling en inkoop meerwaarde biedt, dan is stewardship de beste lading voor de samenwerkingsrelatie. Is dat het  geval, dan nodig ik je van harte uit om samen te bekijken hoe we meerwaarde kunnen creëren, ook op het gebied van contractmanagement.

Sjaak Kraaij